Önemli Bir Mümin Özelliği: Alaycılıktan Kaçınmak

Hafta
sonu tatili bitmiş, sabah erkenden çocuklar okula gelmişlerdi. Sırada
birbirlerine hafta sonunda yaptıklarından bahsediyorlardı. Sınıf
arkadaşlarıyla çok iyi geçinen çocuklar arkadaşlıklarını okuldan sonra
da sürdürüyor, birbirlerinin evlerine giderek ders çalışıyor, sonra da
oyunlar oynuyorlardı. Çocuklar o gün sınıfa girdiklerinde sınıfta yeni
bir öğrenci olduğunu gördüler. Kim olduğunu ve neden sınıflarında
bulunduğunu merak edip birbirleriyle konuşurlarken öğretmenleri içeri
girdi. Öğrencilere okula yeni gelen Ahmet’i tanıştırdı. Artık Ahmet
onların sınıfında okuyacaktı.

Ahmet, başka bir okuldan gelmişti. Okulundan ve öğretmeninden ayrıldığı
için üzgün olmakla beraber yeni bir okula gelmenin ve yeni arkadaşlar
edinmenin heyecanını taşıyordu. Tenefüste bazı öğrenciler Ahmet’in
yanına geldiler ve birbirlerini tanımak için sohbet ettiler. Ancak Ali,
Ahmet’in sınıflarına gelmesinden rahatsız olmuştu. Arkadaşlarından
gördüğü ilgiyi kaybedeceğinden, Ahmet’i kendisinden daha çok
seveceklerinden korkmuştu. Zamanla bu korkusu yüzünden Ali’nin
hareketlerinde değişmeler başladı. Arkadaşlarının ilgisini çekebilmek
için oyunlarda sürekli kendini ön plana çıkarmaya çalışıyor, üstünlük
gösterilerinde bulunuyordu. Ahmet ne söylese hep tersini söylüyor,
yaptıklarıyla alay ediyor, Ahmet’in fikirlerini beğenmeyip hep kendi
istediklerini yaptırmaya çalışıyordu. Ahmet’in olmadığı ortamlarda
arkadaşlarına Ahmet’i kötülüyor ve Ahmet’e hiç uygun olmayan isimler
takıyordu. Arkadaşları Ahmet’i oyunlarına aldığında onlara kızıyor,
bozuluyor, oyuncaklarını onunla paylaşmıyor ve ne yapıp edip Ahmet’i
oyundan çıkarttırıyordu.

Bu duruma daha fazla dayanamayan Ahmet bu konuyu öğretmeniyle
konuşmaya karar verdi. Zaten öğretmeni de durumun farkına varmaya
başlamıştı. Öğretmeni Ahmet’e üzülmemesini, sınıfta bu konuyla ilgili
bir konuşma yapacağını söyledi. Zil çaldı, öğretmen ve öğrenciler
sınıfa girdiler.

Öğretmen: Sevgili çocuklar. Bu dersimizde sizlerle müminlerin en
önemli özelliklerinden birini, alaycılıktan uzak durmayı konuşacağız.
Müminler arasında alayın yeri olmadığını Allah bir ayetinde şöyle
bildirmiştir:

"Ey iman edenler, bir kavim (bir başka) kavimle alay etmesin, belki
kendilerinden daha hayırlıdırlar; şürmeyin ve birbirinizi ‘olmadık-kötü
lakaplarla' çağırmayın. İmandan sonra fasıklık ne kötü bir isimdir. Kim
tevbe etmezse, işte onlar, zalim olanların ta kendileridir. " (Hucurat Suresi, 11)

Bu ayet, alayın her türlüsünden şiddetli bir kaçınma gerektirir. Bu tip
hareketler, Allah’ın müminlere yasakladığı davranışlardır. Öyle ki,
Allah Kuran’da, "kaş göz işaretleriyle alay eden"lerin sonunun "hutame"
olduğunu şöyle haber vermektedir:

"Arkadan çekiştirip duran, kaş göz hareketleriyle alay eden her
kişinin vay haline; Ki o, mal yığıp biriktiren ve onu saydıkça
sayandır. Gerçekten malının kendisini ebedi kılacağını sanıyor. Hayır;
andolsun o, ‘hutame'ye atılacaktır. "Hutame"nin ne olduğunu sana
bildiren nedir? Allah'ın tutuşturulmuş ateşidir. Ki o, yüreklerin
üstüne tırmanıp çıkar. O, onların üzerine kilitlenecektir; (Kendileri
de) Dikilip-yükseltilmiş sütunlarda (bağlanacaklardır)."

Allah Kuran’da çirkin lakaplar takmayı da şöyle yasaklamıştır:

"...birbirinizi ‘olmadık-kötü lakaplarla' çağırmayın..." (Hucurat Suresi, 11)

Öğretmenin anlattıklarından dolayı Ali büyük bir utanç duydu. Allah’ın
beğenmediği davranışları yaptığı için ise çok pişman oldu ve hemen bir
daha kimseye böyle davranmayacağını söyleyerek Allah’a tövbe etti ve o
günden sonra arkadaşlarıyla ve Ahmet’le çok iyi geçinmeye başladı.

(Hümeze Suresi, 2-9)

Paylaşım için teşekkürler...Allah Razı olsun kardeşim...