Babası oğluna bir torba çivi verir ve
sabrını her kaybettiğinde kapağın arkasına bir çivi çakmasını
söyler.Birinci gün çoçuk 37 çivi çakar.Hatallar ilerledikçe çoçuk
kendini kontrol etmeyi öğrenir ve daha az çivi çakmaya başlar.
Daha
sonra kendini kontrol etmesinin gidip kapağa çivi çakmaktan daha kolay
olduğunun farkına varır.Hiç çivi çakmadığı günün sonunda durmunu
babasına bildirir
Bu defa baba oğluna kendini kontrol ettiği her
günün sonunda çivi sökmesini söylerçGünler geçer ve en son çivi
söküldüğünde çoçuk yine babasına haber verir.
Babası çoçuğu elinden
tutup kapağın yanına götürür ve şunları söyler: “ Bak oğlum çok
çalıştın,fakat kapağın üzerindeki tüm deliklere bir kapak.Hiçbir zaman
eskisi gibi olmayacaklar.Her sabırsızlığında karşındakilerde böyle
yaralar oluşur.Bir vazo kırıldığında tekrar parçalarını
birleştirip,onarabilirsin.Fakat ne yaparsın o vazo hiçbir zaman ilk
haline benzemeyecektir..”