İYİLİK
İÇİN SÖYLENEN YALAN
Vaktiyle bir padişah,
ellerindeki esirlerden birini, diğer esirleri kıştırtıyor, isyana teşvik ediyor,
diye cezalandırmak istedi Bu tür suçların cezası da idamdı Esir bunu bildiği
için, "Ölümden öte yol yoktur" felsefesiyle, kendi dilinde padişaha sövüp saydı,
iyice içini döktü
Padişah esirin dilinden
anlayan bir vezire, "Neler söylüyor bu adam?" diye sordu Vezir, temiz
yaratılışlı, iyilik yanlısı biriydi Esirin küfürler savurduğunu değil de "Ben
bir hata ettim bir padişah olarak sana yakışan ise affetmektir Allah da
bağışlamayı ve bağışlayanları sever, diyor" dedi Vezirin bu sözleri üzerine
padişah merhamete geldi ve esiri affetti Fakat esirin dilinden anlayan kötü
yürekli bir başka vezir müdahale etti:
- Padişahım, bu esir
söylenenlerin tam tersine size en ağır küfürleri savurdu, ağzına geleni söyledi
dedi
Padişah yerinde bir soyluluk
gösterisinde bulundu Kötü yürekli vezire hitap ederek, "Önceki vezirimin
söylediği yalan, senin söylediğin doğrudan daha çok hoşuma gitti Senin
gammazlığına itibar etmiyorum" dedi ve af kararını geri almadı